Angazhimi i punonjësve është një aspekt thelbësor i çdo biznesi, pasi punonjësit e angazhuar janë më produktivë, më të motivuar dhe të përkushtuar ndaj punës së tyre. Por çfarë është saktësisht angazhimi i punonjësve dhe si mund të matet dhe përmirësohet?
Një model popullor për të kuptuar angazhimin e punonjësve është modeli Angazhim-shkëputje. Ky model propozon që punonjësit mund të jenë në një nga tre gjendjet: të angazhuar, të paangazhuar ose të shkëputur në mënyrë aktive. Punonjësit e angazhuar janë të zhytur plotësisht në punën e tyre dhe të motivuar për të kontribuar në suksesin e organizatës. Punonjësit e paangazhuar mund të jenë duke kaluar nëpër lëvizje në punë, por ata nuk janë investuar plotësisht në punën e tyre. Punonjësit e paangazhuar në mënyrë aktive jo vetëm që janë të shkëputur, por ata gjithashtu mund të përhapin negativitet dhe minojnë produktivitetin e kolegëve të tyre.
Një model tjetër për të kuptuar angazhimin e punonjësve është modeli i Kontratës psikologjike. Sipas këtij modeli, punonjësit kanë një marrëveshje të pashkruar me punëdhënësin e tyre në të cilën ata angazhohen për punën e tyre në këmbim të përfitimeve dhe shpërblimeve të caktuara. Kur punonjësit mendojnë se kjo kontratë po zbatohet, ata kanë më shumë gjasa të angazhohen. Kur ata mendojnë se kontrata po prishet, ata mund të shkëputen.
Një model i tretë është modeli Kërkesat-Burimet e Punës, që sugjeron se angazhimi është rezultat i ekuilibrit midis kërkesave të punës dhe burimeve të ofruara nga organizata. Kur kërkesat për punë janë të larta, por burimet mungojnë, punonjësit mund të shkëputen. Kur kërkesat për punë janë të larta dhe burimet janë të bollshme, punonjësit kanë më shumë gjasa të angazhohen.
Përveç këtyre modeleve, ekzistojnë një sërë teorish që janë propozuar për të shpjeguar angazhimin e punonjësve. Një teori e njohur është Teoria e Vetëvendosjes, e cila sugjeron se angazhimi është rezultat i shkallës në të cilën punonjësit ndihen autonom dhe në kontrollin e punës së tyre. Një tjetër teori është teoria e Psikologjisë Pozitive, e cila parashtron se angazhimi është rezultat i shkallës në të cilën punonjësit përjetojnë emocione pozitive dhe mirëqenie në punë.
Duke kuptuar këto modele dhe teori, organizatat mund të kuptojnë më mirë faktorët që ndikojnë në angazhimin e punonjësve dhe të zhvillojnë strategji për të përmirësuar angazhimin dhe produktivitetin. Qoftë nëpërmjet ofrimit të më shumë burimeve, rritjes së autonomisë ose nxitjes së emocioneve pozitive dhe mirëqenies, çelësi është krijimi i një mjedisi në të cilin punonjësit ndihen të vlerësuar dhe të investuar në punën e tyre.